| تاریخ ارسال: 1396/5/17 |
فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی شامل اهم اصطلاحات دستورهای سنتی و جدید فارسی به‌ویژه در حوزۀ صرف و نحو است. مؤلف بر آن بوده که لب و خلاصۀ توضیحات دستورپژوهان را ذیل هر مدخل مطرح کند و با ارائۀ مثال‌های کافی نکته‌ای را مبهم نگذارد طوری که فرهنگ همچون کتابی خودآموز به‌کار آید. یکی از ویژگی‌های مثبت کتاب توجه مؤلف به گنجینۀ دستورهای سنتی فارسی است. علاوه بر آن، این فرهنگ برخلاف فرهنگ‌های تخصصی زبان‌شناسی برای غیرمتخصصان نیز قابل‌استفاده است و مطالب آن با زبانی ساده بیان شده‌است. فرهنگی با این ویژگی‌ها، در زبان فارسی مشابه ندارد. در کنار این محاسن، اشتباهات این فرهنگ نیز کم نیست. ناقدان با بررسی برخی از مدخل‌های کتاب سعی کرده‌اند به بعضی از این اشتباهات اشاره کنند. مشکلات عمدۀ فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی عبارت‌اند از محدودیت منابع مورد استفادۀ مؤلف و استفاده نکردن از منابع به‌روز زبان‌شناختی به‌ویژه در حیطۀ نحو، نقل مطالب از منابع بدون این‌که مؤلف در مقام پیونددهنده و ناقد و تنظیم‌کنندۀ مطالب، نقش پررنگی داشته‌باشد. ضعیف بودن مدخل‌های حوزۀ نحو نسبت به صرف، یک‌دست نبودن روش‌ها در بیش‌تر حوزه‌ها و اشکالات ویرایشی پرشمار.
دفعات مشاهده: 4719 بار |
دفعات چاپ: 197 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر